Blog:
Waarom ik geloof in pure assessments

Waarom ik geloof in pure assessments

Over blokkendozen, doorgesneden kolen en de kracht van echtheid in teams

Door Marilou van der Keur, Expert Development, Training & Coaching | Voice Your Future coach

Een assessment dat bleef hangen

Aan het begin van mijn carrière werd ik als uitzendkracht voorgesteld voor een functie bij een bank. Maar eerst moest ik een assessment doen. Geen standaard vragenlijst, maar een begeleid programma vol opdrachten en observaties.

“Bouw een huis met deze blokken,” was de opdracht.
Ik bouwde een huis. Mét oprijlaan. Want dat wilde ik, net als bij mijn pleegouders.
De assessor ontplofte bijna. Niet realistisch. Niet binnen de opdracht.
Ik bleef rustig: “Dit is mijn perspectief,” zei ik. “Zo zie ik het voor me. Dat mag toch?”

Daarna kreeg ik een abstracte tekening met de vraag: “Wat zie je?”
Mijn antwoord: “Een doorgesneden kool.” Weer verbazing. Geen vlinder, geen boom, geen symbool van transformatie. Maar ja, ik hield op jonge leeftijd al van koken, vooral met mijn oma. En samen sneden we vaak kool. Dus dát was wat ik zag. Niet meer, niet minder.

De terugkoppeling aan de bank?
“Vreemd meisje, maar niet van haar stuk te brengen.”
En ja, ik kreeg de baan.

Wat ik toen leerde over duiding

Wat me toen al raakte (maar ik pas veel later volledig begreep), is hoe belangrijk duiding is. Hoe snel iemand wordt afgerekend op afwijking van een norm, terwijl die afwijking juist karakter toont. Kracht. Eigenheid. En hoe cruciaal het is dat een assessment niet óver iemand oordeelt, maar mét iemand in gesprek gaat.

Later in mijn vroege carrière belandde ik bij een headhunter. Daar kreeg ik vragen als: “Wie is je vader? Wie is je moeder?” Geen warme belangstelling, maar een toets: uit welk milieu kom je? Beide ervaringen hebben me geleerd hoe bepalend de intentie achter een assessment is. Wordt er gezocht naar controle of naar contact? Naar conformiteit of naar karakter?

Waarom ik geloof in pure assessments

Daarom geloof ik in pure assessments.

Geen kunstje, geen gewenste antwoorden. Geen oordeel, wel inzicht. Instrumenten die niet meten of je voldoet, maar zichtbaar maken wie je bent — in gedrag, keuzes en samenwerking. Voice Your Future is daar voor mij het schoolvoorbeeld van.

Het maakt je inner voice hoorbaar — die stem die jou drijft, maar vaak nog geen taal had. Het laat zien hoe je functioneert onder druk, hoe je anderen beïnvloedt, waar je groeit en waar je tegen jezelf aanloopt. Zonder oordeel, zonder score. Met puurheid en precisie.

Het moment waarop inzicht raakt

Ik werkte onlangs met een internationaal leiderschapsteam. Professionals met indrukwekkende profielen, maar onder de oppervlakte: frictie. Onuitgesproken patronen. Gedrag dat schuurt, zonder dat mensen precies wisten waarom.

Ik begon met individuele duiding. Eén-op-één, in rust.
En toen kwamen ze: de oh’s van herkenning.
De verwondering van “wow, dit ben ik.”
De emoties die loskomen als je jezelf ineens echt in woorden terugziet.

“Ik dacht dat dit een zwakte was, maar het is eigenlijk een patroon.”
“Ik snap nu waarom ik altijd bots met die ene collega.”
“Dit geeft mij woorden voor iets wat ik al jaren voel.”

In het team gebeurde iets bijzonders.
Omdat ieder individu zichzelf iets meer durfde te laten zien, ontstond er verbinding. Geen maskers, geen positionering. Wel: taal, openheid en een andere manier van kijken. Mensen begrepen ineens wat ze aan elkaar hadden. En dát is waar volwassenheid in teams begint: bij zuivere informatie, bij de moed om elkaar echt te ontmoeten.

Daar doe ik het voor

Dat is mijn “why”! Voor dat moment waarop inzicht raakt. Voor leiders die durven groeien vanuit zelfkennis. Voor teams die kiezen voor verbinding, niet voor spelletjes. Voor ontwikkeling die klopt — van binnenuit.